ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΠΟΛΕΜΟ... ΕΛΛΗΝΑ!!!!

Της Λίλα Μήτσουρα

Μήπως θυμάσαι πως το έλεγαν εκείνο το κορίτσι που πέθανε από τις αναθυμιάσεις? ή εκείνο το παλικάρι με το εισιτήριο που δεν είχε? Μήπως εκείνον τον κύριο που αυτοκτόνησε στην πλατεία Συντάγματος?
Μήπως γνωρίζεις τον συνολικό νούμερο των αυτοκτονιών? Αλήθεια εσύ όταν πηγαίνεις σούπερ μάρκετ έχεις συναντήσει απέξω άτομα να σε παρακαλούν να τους πάρεις έστω μια κονσέρβα ντομάτα ή λίγα μήλα και συ νοερά να μετράς τα φραγκοδίφραγκα σου και να συνειδητοποιείς ότι ούτε εσένα φτάνουν για τα βασικά σου είδη? Και όσο εσένα γυρνάει το βλέμμα σου τον κόσμο και μοιρολογάει, εγώ προτιμώ να στρέφω το βλέμμα μου σε σένα και σε μένα, προτιμώ να κοιτώ το χώμα που πατώ για να θυμηθώ έναν έναν με τα ονόματα τους αυτούς που θάψαμε εμείς. Δάκρυα έχω πολλά, ποταμούς για όλους και κυρίως για μένα που είμαι ανίκανη ,ανήμπορη να προσφέρω την βοήθεια που θα ήθελα.
Ναι δάκρυα και συμπόνια έχω για όλους....... 
Συμπονετικέ Έλληνα, αν θες σταμάτα λίγο τους οδυρμούς και τους κλαυθμούς και άκου λίγο. Στρέψε τη ματιά σου κατά εδώ, εδώ που πατάμε εμείς και κοίτα και τους δικούς μας νεκρούς. Αφουγκράσου λίγο τους δικούς μας βομβαρδισμούς. Και πρόσεχε γιατί δεν κάνουν τον κρότο που περιμένεις.
Είναι ύπουλοι δεν κάνουν φασαρία καθόλου και στοχεύουν με απόλυτη ακρίβεια. Στοχεύουν την ψυχή σου.......
Η προσοχή σου στραμμένη αλλού, εκεί που ο θάνατος κάνει κρότο και βγάζει φωτιά και μυρίζει καμένη σάρκα και όσο εσύ θωρείς άπραγος τον σπαραγμό και την οδύνη εκείνου του άλλου μακρινού λαού, όσο εσύ παρακολουθείς το αίμα αθώων παιδιών να κυλά ασταμάτητο, οι δικοί μας γενοκτόνοι σε σκοτώνουν.
Σε σκοτώνουν αργά αργά και ύπουλα. Σου στερούν το χαμόγελο την δύναμη το πάθος αλλά σου προσφέρουν με μεγάλη τους χαρά αντικαταθλιπτικά. Σε ακρωτηριάζουν έντεχνα πολύ και πονηρά. Γιατί μόνο έτσι καταθλιπτικέ μου Έλληνα θα μπορέσουν να σου φορέσουν την αλυσίδα του σκλάβου και να σε πηγαινοφέρνουν στα παζάρια του κόσμου ως παράδειγμα και εκφοβισμό.
Στοχεύουν στο συναίσθημα σου γεμίζοντας σε φρίκη και πανικό, δείχνοντας σου την αδυναμία σου σε όλο της το μεγαλείο. Υποτιμούν την νοημοσύνη σου λέγοντας σου πως η άρνηση πληρωμών των κορακιών λέγεται χρεοκοπία σαν σου μιλούν για την Αργεντινή.

Κατακρεμνίζουν τις προσδοκίες σου και τις ελπίδες σου δείχνοντας σου ότι εσύ ποτέ δεν θα τα καταφέρεις. 

Και συ στέκεσαι και παρακολουθείς το μαρτύριο ενός λαού κοινοποιώντας φωτό φρικιαστικές σκοτωμένων αγγέλων, μανάδων που βιώνουν τον χειρότερο πόνο που υπάρχει νομίζοντας ίσως ότι έτσι και βοηθάς. Φυσικά και βοηθάς, αλλά αυτούς και μόνο, τους δικούς σου δολοφόνους!

Και συ αγαπημένε μου Έλληνα στέκεσαι εκεί μπροστά στην οθόνη σου φοβισμένος, τρομοκρατημένος, πανικόβλητος, ζηλιάρης κάποιες φορές, ίσως γιατί και συ θες έναν αρχηγό με ...... κότσια, νιώθοντας ανάξιος και θυμωμένος. Απόλυτα ηλιθιασμένος με τόσους βομβαρδισμούς περνιέσαι για έξυπνος.

Δικαίωμα σου να γυρνάς την πλάτη σου και να κοιτάς τα ανοιγμένα κρανία παιδιών και να χειροκροτείς γυναικείους όρχεις αρχηγού ξένου κράτους και πίσω σου να σκοτώνουν τους συμπατριώτες σου.

Αρνούμαι να κάθομαι και να σε κοιτώ άλλοτε να χτυπάς παλαμάκια και άλλοτε να μοιρολαγάς. Αρνούμαι να γονατίσω και να κάνω μόνο μνημόσυνα. Δεν επιτρέπω σε κανέναν να μου στρέψει αλλού την προσοχή για να με τσακίσει ανενόχλητος. Δεν κάθομαι να μετρώ νούμερα δολοφονηθέντων. Ονόματα παλεύω να θυμηθώ για να τους επικαλεστώ από εκεί που είναι να μου δώσουν την δύναμη να αντισταθώ σε αυτόν τον ύπουλο πόλεμο.

Δεν σηκώνω τα χέρια για να δείξω τον πόνο του άλλου, ούτε σηκώνω τα χέρια για να παραδοθώ. Γυρνώ το βλέμμα μου και βλέπω τον κόσμο και στρέφω την προσοχή μου στους δικούς μου ανθρώπους στην δική μου πατρίδα.

Παλαιστίνη σου ζητώ συγνώμη αλλά σκοτώνουν και τον δικό μου λαό........ 

Αργεντινή σε καμαρώνω για την λεβεντιά σου και την ομοψυχία σου ......αλλά ίσαμε εκεί. 

Έλληνα συμπατριώτη μου εσένα γυρεύω, κοίτα δίπλα σου και ετοιμάσου 

ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ..........