Oι ελληνικές θάλασσες «πνίγονται» από το πλαστικό - Η σοκαριστική, νέα έκθεση της WWF για τη Μεσόγειο

Τα πλαστικά αποτελούν το 95% των σκουπιδιών στις ανοιχτές θάλασσες, στο βυθό και τις ακτές της Μεσογείου με τη ρύπανση να προέρχεται κυρίως από Τουρκία και Ισπανία, ενώ ακολουθούν Ιταλία, Αίγυπτος, Γαλλία και Ελλάδα. Η Ευρώπη είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός πλαστικού στον κόσμο μετά την Κίνα και κάθε χρόνο εναποθέτει στη θάλασσα 150,000-500,000 τόνους μακροπλαστικού και 70,000-130,00 μικροπλαστικού. © Βασίλης Κοκκινίδης / WWF Ελλάς 

Σε μια τεράστια και επικίνδυνη «πλαστική παγίδα» έχει μετατραπεί η Μεσόγειος Θάλασσα, καθώς τα τελευταία χρόνια τα επίπεδα ρύπανσης εξαιτίας των πλαστικών απορριμμάτων αυξάνονται ανησυχητικά γρήγορα με επιπτώσεις που θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τα θαλάσσια είδη αλλά και την ανθρώπινη υγεία.    Σύμφωνα με τη νέα μελέτη «Σώζοντας τη Μεσόγειο από την πλαστική παγίδα» του WWF, στη Μεσόγειο τα πλαστικά αποτελούν το 95% των σκουπιδιών που εντοπίζονται τόσο στον βυθό της θάλασσας όσο και στις ακτές.   

Η ρύπανση προέρχεται κυρίως από την Τουρκία και την Ισπανία, και σε δεύτερη φάση, από την Ιταλία, την Αίγυπτο, τη Γαλλία και την Ελλάδα, με τους τουρίστες που επισκέπτονται την περιοχή να ευθύνονται για την ετήσια αύξηση κατά 40% των απορριμμάτων που καταλήγουν στη Μεσόγειο Θάλασσα. 

Την έκταση του προβλήματος μπορεί να αντιληφθεί κανείς αν αναλογιστεί πως μόνο η Ελλάδα, μια χώρα με 16.000 χιλιόμετρα ακτογραμμής, καταναλώνει περίπου 0,6 εκατομμύρια τόνους πλαστικών το χρόνο και ανακυκλώνει μόλις το 20%.    

Τα μεγάλα πλαστικά κομμάτια τραυματίζουν, προκαλούν ασφυξία και συχνά θάνατο στα ζώα της θάλασσας, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων εμβληματικών ειδών που είτε προστατεύονται από το νόμο, είτε κινδυνεύουν με εξαφάνιση, όπως είναι οι θαλάσσιες χελώνες ή τα θαλάσσια θηλαστικά. 

Ωστόσο, τα μικροπλαστικά, τα μικρά δηλαδή εκείνα θραύσματα πλαστικού, είναι αυτά που βρίσκονται σε πραγματική αφθονία στη Μεσόγειο. Έχει, μάλιστα, υπολογιστεί πως εντοπίζονται 1,25 εκατομμύρια κομματάκια πλαστικού ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο στη Μεσόγειο Θάλασσα συγκέντρωση, σχεδόν τέσσερις φορές υψηλότερη από αυτήν που καταγράφεται στο λεγόμενο «πλαστικό νησί», στον Βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό. Όταν δε, εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα αποτελούν απειλή όχι μόνο για έναν μεγάλο αριθμό ειδών, αλλά και για την ανθρώπινη υγεία. 

Τα θαλασσοπούλια μπερδεύουν τα πλαστικά για τροφή επειδή έχουν φύκη και βακτήρια τα οποία κάθονται πάνω τους και εκπέμπουν δυνατή οσμή θείου. Θεωρώντας ότι η μυρωδιά είναι τροφή, καταλήγουν να τρώνε τα πλαστικά και όχι το θήραμα. Η μυρωδιά παραπλανεί επίσης τα ψάρια που μπερδεύουν τα μικροπλαστικά με τα κριλ. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στις χελώνες, που επιλέγουν το θήραμά τους μέσω της όψης- οι μέδουσες, οι πλαστικές σακούλες και τα μπαλόνια μοιάζουν με τροφή. © NATUREPL.COM / SUE DALY / WWF 

Οι ελληνικές θάλασσες κινδυνεύουν στην κυριολεξία να «πλαστικοποιηθούν»   «Αν θεωρούμε ότι η ρύπανση από τα πλαστικά σκουπίδια δεν μας αφορά και ότι δεν πρόκειται να πλήξει τις ελληνικές θάλασσες, ας το σκεφτούμε καλύτερα!», λέει στο LIFO.gr ο Αχιλλέας Πληθάρας, υπεύθυνος προγραμμάτων ευαισθητοποίησης του WWF Ελλάς.   

Σύμφωνα με τον ίδιο, ήδη στη Μεσόγειο, τα πλαστικά αποτελούν το 95% των σκουπιδιών που εντοπίζονται στις θάλασσες, τόσο στον βυθό, όσο και στις ακτές, με τη χώρα μας να βρίσκεται ήδη κι αυτή αντιμέτωπη με το μεγάλο αυτό πρόβλημα.   

«Οι ακτές και οι θάλασσές μας κινδυνεύουν να "πλαστικοποιηθούν" στην κυριολεξία εξαιτίας των 150.000 -500.000 τόνων πλαστικών απορριμμάτων που επιπλέουν στις θάλασσες όλης της Ευρώπης, με καταστροφικές συνέπειες όχι μόνο για τα θαλάσσια είδη –όπως τις χελώνες, τα ψάρια, τα κητώδη, τα θαλασσοπούλια- αλλά και για την ανθρώπινη υγεία. Λόγω των ανέμων, των κυμάτων και της υπεριώδους ακτινοβολίας, τα πλαστικά σκουπίδια σπάνε σε μικρότερα κομμάτια, τα οποία απορροφώνται εύκολα από τη θαλάσσια χλωρίδα, καταναλώνονται από τα ψάρια και τα υπόλοιπα θαλάσσια είδη που τα περνούν για λεία και με αυτό τον τρόπο, εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα, και καταναλώνονται ακούσια από τους ανθρώπους. 
Σύμφωνα μάλιστα, με μια έρευνα που έγινε για μικροπλαστικά σε μύδια και στρείδια, ένας μέσος Ευρωπαίος καταναλωτής αυτών των ειδών μπορεί να καταναλώσει έως και 11.000 κομματάκια μικροπλαστικών τον χρόνο», σημειώνει ο κ. Πληθάρας.  

Αν και η Μεσόγειος αποτελεί μόλις το 1% του όγκου των παγκόσμιων θαλασσών, η συγκέντρωση μικροπλαστικών αγγίζει επίπεδα ρεκόρ: 1,25 εκατομμύρια κομματάκια ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Οι χώρες που ρίχνουν τα περισσότερα πλαστικά στη Μεσόγειο είναι η Τουρκία (144 τόνους/ημέρα), η Ισπανία (126), η Ιταλία (90), η Αίγυπτος (77) και η Γαλλία (66). 

Όπως επισημαίνει, στην Ελλάδα η ρύπανση από πλαστικά μόλις τώρα άρχισε να μπαίνει στο δημόσιο διάλογο, αλλά με τρόπο αποσπασματικό.   «Λαμβάνοντας υπόψη τα εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά ανακύκλωσης στη χώρα μας, τα χαμηλά ποσοστά ευαισθητοποίησης των Ελλήνων πολιτών σε αυτό το θέμα, και την ελλιπέστατη εθνική στρατηγική διαχείρισης απορριμμάτων, το μέλλον για τη χώρα μας διαγράφεται αρκετά δυσοίωνο. Η αρχή μπορεί να γίνει πολύ εύκολα από εμάς τους ίδιους, αν περιορίσουμε άμεσα στο ελάχιστο τα πλαστικά μιας χρήσης, αν εντάξουμε την ανακύκλωση στην καθημερινότητά μας κι αν συνειδητοποιήσουμε ότι κάθε πράξη μας έχει αντίκτυπο στο περιβάλλον και κατ' επέκταση, σ' εμάς τους ίδιους», 

αναφέρει ο κ. Πληθάρας.  

τα πλαστικά μπορεί να περιέχουν τοξικά χημικά σε συγκεντρώσεις έως και ένα εκατομμύριο φορές υψηλότερες από τις φυσιολογικές. Οι ουσίες που απορροφώνται και απελευθερώνονται από τα πλαστικά μπορούν νααλλάξουν το DNA ειδών, προκαλώντας επίσης ανεπιθύμητες επιπτώσεις στην υγεία. © NATUREPL.COM / JOHN CANCALOSI / WWF 

«Εμείς οι πολίτες χρειάζεται να απαιτήσουμε από την Πολιτεία την άμεση λήψη μέτρων για τον περιορισμό της πλαστικής ρύπανσης ώστε η Ελλάδα να πάψει να παραμένει ουραγός. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε να λέμε ότι είμαστε μια χώρα με μοναδικό θαλάσσιο πλούτο και παράδοση, πρέπει να ενεργήσουμε άμεσα, ο καθένας από τη δική του μεριά, προκειμένου να σώσουμε τη Μεσόγειο, αλλά και τις θάλασσές μας από αυτή την πλαστική αυτή παγίδα», καταλήγει.    

Η κατάσταση στην Ελλάδα: 

Πού εντοπίζονται τα περισσότερα απορρίμματα και τι είναι αυτά 

Έρευνα που διεξήχθη για την πυκνότητα και σύσταση των απορριμμάτων στο βυθό τριών κόλπων της Ελλάδας (Σαρωνικός, Πατραϊκός, Εχινάδων), ενός της Ρουμανίας (Κοστάντζα) κι ενός της Κύπρου (Λεμεσού) έδειξε πως οι περιοχές της Ελλάδας είχαν μεγαλύτερη πυκνότητα απορριμμάτων στο βυθό σε σχέση με τις άλλες περιοχές.   

Ο βυθός του Σαρωνικού ήταν αυτός με τη μεγαλύτερη πυκνότητα, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως το 95% σχεδόν των απορριμμάτων που βρέθηκαν εκεί ήταν πλαστικά. Σε άλλη παρόμοια έρευνα σε Κυκλάδες και Ευβοϊκό, επίσης εντοπίστηκε πως τα πλαστικά απορρίμματα ήταν τα συνηθέστερα απορρίμματα που «αλιεύτηκαν» από τον βυθό των συγκεκριμένων περιοχών. 

Τα μακροπλαστικά (απόβλητα δηλαδή όπως σακούλες, φίλτρα τσιγάρων, μπαλόνια, μπουκάλια, ποτήρια ή καλαμάκια) είναι η πιο ορατή μορφή πλαστικής ρύπανσης. Ωστόσο τα μικροπλαστικά, τα κομματάκια δηλαδή που είναι μικρότερα από 5mm, είναι εκείνα με τις σοβαρότερες επιπτώσεις στην θαλάσσια ζωή. © JÜRGEN FREUND / WWF 

Σύμφωνα με έρευνα καταγραφής απορριμμάτων σε 80 παραλίες της Ελλάδας, τα πλαστικά είναι η πλέον κοινή κατηγορία απορριμμάτων που εντοπίστηκε. Το 43-51% των απορριμμάτων που καταγράφηκαν στην έρευνα ήταν πλαστικά, το 13-18% χαρτί και το 7-12% αλουμίνιο.  

Τα βασικά σκουπίδια που βρίσκει κανείς στις ελληνικές παραλίες είναι 

αποτσίγαρα, 

• μικρά και μεγάλα κομμάτια πλαστικών, 
• καλαμάκια και αναδευτήρες, 
• πλαστικές συσκευασίες τροφίμων, 
• πώματα από μπουκάλια, 
• πλαστικές σακούλες, 
• πλαστικά καπάκια και ποτήρια.   

Σύμφωνα με την οργάνωση Seas at Risk, που εκτίμησε την κατανάλωση πλαστικών μιας χρήσης στις χώρες της ΕΕ, στην Ελλάδα καταναλώνονται κάθε χρόνο περίπου 1 δις πλαστικά μπουκάλια και 300 εκατομμύρια πλαστικά ποτήρια και καπάκια, ενώ μόνο στα ταχυφαγεία εκτιμάται ότι κάθε χρόνο καταναλώνονται σχεδόν 1 δις πλαστικά καλαμάκια. 

Σήμερα εκτιμάται πως υπάρχουν στον ωκεανό πάνω από 150 εκατομμύρια τόνοι πλαστικών. Αν αυτό συνεχιστεί, μέχρι το 2025 ο ωκεανός θα έχει 1 τόνο πλαστικού για κάθε 3 τόνους ψάρι και μέχρι το 2050 ενδέχεται να έχει περισσότερα πλαστικά παρά ψάρια (σε βάρος). 

Τι κάνουν οι Έλληνες και τι θα μπορούσαν να κάνουν   

Στο Ευρωβαρόμετρο 388 (Ιούνιος 2014), το 94% των Ευρωπαίων δηλώνουν ότι χρειάζονται περισσότερο ενημέρωση για τα είδη πλαστικών που ανακυκλώνονται, ενώ στο Ευρωβαρόμετρο 468 (Νοέμβριος 2017) προκύπτει πως οι πολίτες δεν είναι τόσο ευαισθητοποιημένοι όσο θα μπορούσε. Για παράδειγμα, μόλις το 34% των Ευρωπαίων δηλώνει ότι αποφεύγει την αγορά πλαστικών προϊόντων μιας χρήσης.   Το ποσοστό για τους Έλληνες είναι ακόμα μικρότερο και μόλις φτάνει το 24%, δείγμα του ότι απαιτείται περισσότερη προσπάθεια για την ευαισθητοποίηση και την ανάληψη δράσης εκ μέρους των πολιτών.   

Το WWF συστήνει στους πολίτες να μην επιλέγουν προϊόντα σε πλαστική συσκευασία, να μειώσουν τα πλαστικά μιας χρήσης, να εντάξουν την ανακύκλωση στην καθημερινότητά τους και να μεταδίδουν το μήνυμα στους συμπολίτες τους.   

Στη Μεσόγειο ζουν 150 εκατομμύρια άνθρωποι οι οποίοι παράγουν από τις μεγαλύτερες ποσότητες αστικών στερεών αποβλήτων κατά κεφαλήν, της τάξεως των 208-760 κιλών το χρόνο. Οι πάνω από 200 εκατομμύρια τουρίστες που επισκέπτονται τη Μεσόγειο κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού αυξάνουν τα θαλάσσια απορρίμματα κατά 40%. 

Ανάγκη για δράση από κυβερνήσεις και επιχειρήσεις   

Οι καθυστερήσεις και τα κενά που εντοπίζονται στη διαχείριση των απορριμμάτων στις περισσότερες μεσογειακές χώρες αποτελούν την πηγή του προβλήματος.   

Από τους 27 εκατομμύρια τόνους πλαστικών απορριμμάτων που παράγονται κάθε χρόνο στην Ευρώπη (28 κράτη μέλη, Νορβηγία και Ελβετία), μόνο το ένα τρίτο ανακυκλώνεται. Σε επίπεδο πολιτικής, υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν. 

Καταρχάς δεν έχει υπάρξει μέχρι στιγμής κάποιος σχεδιασμός για την λήψη μέτρων με σκοπό την αποτροπή εισόδου πλαστικών απορριμμάτων στο θαλάσσιο περιβάλλον. Η εισαγωγή του τέλους πλαστικής σακούλας έγινε μόνο έπειτα από απαίτηση της Κομισιόν και με πολύ «χαλαρούς» όρους (τέλος μόλις 0,04€ το 2018 και 0,09€ το 2019, όταν πχ. σε Ολλανδία και Ιρλανδία η χρέωση φτάνει τα 0,25€ και 0,22€ αντίστοιχα).   

Ενδεικτικά, το WWF προτείνει για τις κυβερνήσεις την υιοθέτηση μιας δεσμευτικής διεθνούς συμφωνίας για την εξάλειψη των πλαστικών απορρίψεων στους ωκεανούς, με δεσμευτικούς στόχους για τα κράτη, προκειμένου να επιτευχθεί 100% ανακύκλωση των πλαστικών απορριμμάτων ως το 2030 και να απαγορευθούν ολοκληρωτικά τα πλαστικά μιας χρήσης (π.χ. σακούλες, καλαμάκια). Την ίδια στιγμή οι επιχειρήσεις θα μπορούσαν να επενδύσουν στον σχεδιασμό νέων, καινοτόμων και βιώσιμων υλικών που θα αντικαταστήσουν τα πλαστικά. 

Πηγή: www.lifo.gr

74 χρόνια από τη σφαγή στο Δίστομο Ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα των Ναζί στην κατεχόμενη Ελλάδα.

Το πρωί της 10ης Ιουνίου 1944 γερμανική στρατιωτική φάλαγγα των Ες-Ες ξεκίνησε από τη Λιβαδειά για την Αράχωβα, με σκοπό την εκκαθάριση της περιοχής από τις αντάρτικες δυνάμεις. Στο Δίστομο ενώθηκε με άλλη γερμανική ομάδα που είχε ξεκινήσει από την Άμφισσα και προχώρησαν προς το Στείρι. Οι κάτοικοι έλαβαν εντολή να μην απομακρυνθούν από το χωριό, μέχρι την επιστροφή των γερμανικών δυνάμεων.

Στη θέση Καταβόθρα οι Γερμανοί δέχθηκαν επίθεση από αντάρτες του ΕΛΑΣ. Μετά από σύντομη, αλλά σφοδρή μάχη, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης 15 νεκρούς και άλλους τόσους τραυματίες. Οι γερμανικές απώλειες ανήλθαν σε 6 νεκρούς και 15 τραυματίες.

Οι Γερμανοί απέδωσαν την επίθεση του ΕΛΑΣ σε ειδοποίηση των κατοίκων του Διστόμου και επέστρεψαν στο χωριό για να εκδικηθούν. Με διαταγή του διοικητή τους, υπολοχαγού Χανς Ζάμπελ, το Δίστομο πυρπολήθηκε και 218 κάτοικοι (114 γυναίκες και 104 άνδρες) εκτελέστηκαν απάνθρωπα. Μεταξύ των νεκρών, 45 παιδιά και έφηβοι και 20 βρέφη.

Η πρωτοφανής θηριωδία έγινε αμέσως γνωστή μέσω του BBC στο εξωτερικό και προκάλεσε την κατακραυγή της διεθνούς κοινής γνώμης. Η Γερμανική Διοίκηση της Αθήνας επέρριψε την ευθύνη αποκλειστικά στους κατοίκους του Διστόμου, επειδή, όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή της, δεν συμμορφώθηκαν με τις στρατιωτικές εντολές.

Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου μπόρεσε να ανακαλύψει τον υπεύθυνο της Σφαγής, Χανς Ζάμπελ, ο οποίος είχε καταφύγει στο Παρίσι και είχε συλληφθεί. Οι γαλλικές αρχές τον παρέδωσαν στις ελληνικές, οι οποίες τον προφυλάκισαν.

Τον Αύγουστο του 1949 ομολόγησε την έκταση των γερμανικών θηριωδιών στο Δίστομο, αλλά δικαιολογήθηκε ότι εκτελούσε διαταγές ανωτέρων του. Κατά τη διάρκεια της προφυλάκισής του, ο Ζάμπελ εκδόθηκε προσωρινά στη Δυτική Γερμανία για άλλη υπόθεση, αλλά δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του.

• ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Μήνυμα στους νέους να διαφυλάξουν την ιστορική αλήθεια στέλνει ο επιζών της σφαγής του Διστόμου, Αργύρης Σφουντούρης

Λίγους µήνες µετά τη Σφαγή, ο Dmitri Κessel, ανταποκριτής του περιοδικού «Life» επισκέφθηκε το Δίστοµο για ρεπορτάζ. Αποθανατίζει τη Μαρία Παντίσκα (πέθανε το 2009), να στέκεται όρθια µπροστά σε µια σκάφη και να πλένει τα µαύρα ρούχα της στην αυλή. Η φωτογραφία δηµοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό «Life» στις 29 Νοεµβρίου του 1944. 

Η μαρτυρία της Ελένης Σφουντούρη συγκλονίζει. Ήταν μια απο αυτές που επέζησαν της σφαγής στο Δίστομο…

«Πήδηξα απο το παράθυρο της κουζίνας του σπιτιού μου.Φοβήθηκα πάρα πολύ επειδή ήταν άγριος αυτός ο Γερμανός και επιτέθηκε στον πατέρα μου αμέσως μόλις μπήκε μέσα και δεν μπορούσα να το υποφέρω,να βλέπω τέτοια σκηνή, δεν είχα ξαναδεί κάτι παρόμοιο».Η Ελένη Σφουντούρη ήταν μόλις δώδεκα ετών όταν ,στις 10 Ιουνίου του 1944 ,το χωριό της έγινε μάρτυρας μιας από τις χειρότερες ωμότητες που διέπραξαν οι Ναζί : της σφαγής στο Δίστομο. Ακόμη και σήμερα οι μνήμες της Ελένης παραμένουν ζωντανές: ένα μείγμα φόβου αλλά και ενοχών γιατι επέζησε…

«Νομίζω πως εάν δεν είχα φύγει εγώ από το σπίτι θα είχα γλιτώσει τουλάχιστον τα αδέλφια μου.Να είχα μια αδελφή, αυτός είναι ο καημός μου. Ηταν πιο μικρές από μένα, εννιά χρόνια η μία, έξι η άλλη πιο μικρή από μένα. Τους πήγαν και τους εκτέλεσαν. Με μία ριπή από πολυβόλο, της μητέρας μου τα μυαλά της είχαν σκορπιστεί στο δρόμο, τα βρήκε η γιαγιά μου, είχαν σκοτώσει και τον παππού μου».

Δείτε τη μαρτυρία της Ελένης Σφουντούρη στη ρεπόρτερ του euronews Βαλερί Ζαμπρίσκι.

Επιμέλεια Βίντεο: Μάριος Ιωάννου

Η συγκλονιστική μαρτυρία μιας επιζώσας

του Θωμά Σίδερη

Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στο Δίστομο εκείνο το πρωινό της 1οης Ιουνίου, η Ελένη Αθανασίου – Κίνια ήταν ένα εννιάχρονο κορίτσι. Εξήντα ένα χρόνια μετά, ανασύρει από τη μνήμη της ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. 

Η μαρτυρία της αυτή καταγράφηκε κατά τη διάρκεια της εκπομπής “Αφύλαχτη Διάβαση”, που μεταδόθηκε τη Κυριακή 26 Απριλίου 2015 από το Β’ Πρόγραμμα της ERTopen. (Ακούστε όλη την εκπομπή ΕΔΩ, η οποία περιλαμβάνει και μαρτυρίες από τα Ολοκαυτώματα των Καλαβρύτων και του Κομμένου).

Η συγκεκριμένη μαρτυρία περιλαμβάνεται και στο υπό έκδοση βιβλίο “Οι άνθρωποι πίσω από τα παράθυρα”.

Αποσπάσματα από τα όσα αφηγήθηκε η Ελένη Αθανασίου-Κίνια στην εκπομπή:

«Τη μαρτυρία μου αυτή τη χρωστάω σε όλους εκείνους που έφυγαν προτού προλάβουν να ζήσουνε. Στα παιδάκια που πάτησα στα κορμάκια τους, πνιγμένα στο αίμα, σε αυτά που έπαιζα πριν λίγες ώρες μαζί τους.  Το χρωστάω σε εκείνα τα παιδάκια που γεννήθηκαν εκεί κατά τον Μάρτη, όταν οι φύτρες του σιταριού δεν ήτανε καλά καλά μια σπιθαμή. Και στις αρχές του θεριστή, πριν τα στάχια μεστώσουνε, πριν ακόμα ξεχωρίσουνε τη φωνή της μάνας από της γιαγιάς, πλακώσανε οι θεριστάδες. Δεν κράταγαν δρεπάνια, τουφέκια κράταγαν και λόγχες. Με τούτα μπήκανε στο θερισμό. Και τα θέρισαν – βλαστάρια και αβάπτιστα. Πριν ακόμα ανοίξουνε τα φτερά τους για το ταξίδι της ζωής. Τους στέρησαν το δικαίωμα της ζήσης μες στην αγκαλιά της μάνας, πουν έγειρε το νεκρό κορμί της πάνω στο άψυχο κουφάρι του παππού. Και  έμειναν τα στάχυα αθέριστα γιατί βάφτηκαν στο αίμα. Και οι κήποι και οι αυλές γέμισαν τάφους που τα καντήλια τους έκαιγαν από το λιόγερμα ως την αυγή, φωτίζοντας τις άγριες νύχτες.

»Το Δίστομο είναι ένα φιλήσυχο χωριό που, αφού είχαμε φτάσει στα μισά του ’44 και λίγο πριν το τέλος του πολέμου, δεν είχε θύματα από τους Γερμανούς για το λόγο ότι δεν είχαμε καταδότες. Δεν ήρθαν οι Γερμανοί με έναν κατάλογο στο χέρι να ζητήσουνε ονόματα και να εκτελέσουνε. Είχαμε φτάσει λοιπόν στο Μάιο του ’44 όταν σε κάποια μάχη που έγινε κοντά στη Χαιρώνεια σκοτώθηκαν κάποιοι Γερμανοί και σαν αντίποινα οι κατακτητές πήραν από τις φυλακές της Λειβαδιάς εκατό φυλακισμένους και τους εκτέλεσαν  στον Καρακόλιθο, εκεί όπου υπάρχει και το μνημείο των πεσόντων. Μαζί με αυτούς σκότωσαν και τέσσερα τσοπανόπουλα από το Δίστομο που βόσκανε τα πρόβατά τους εκεί γύρω στον Καρακόλιθο. Το Δίστομο λοιπόν μέσα σε βαρύ πένθος, το Σάββατο 9 Ιουνίου, ετοίμαζε το μνημόσυνο των σαράντα ημερών για αυτά τα τέσσερα παιδιά. Κανένας δεν περίμενε τι θα γινόταν την  άλλη μέρα.

»Στα αυτιά των Γερμανών, που έδρευαν στη Λειβαδιά, είχε φτάσει η πληροφορία ότι οι αντάρτες κατέβαιναν από τον Ελικώνα και λεηλατούσαν τα αυτοκίνητα που έρχονταν με προμήθειες από την Αθήνα και με  προορισμό την Άμφισσα. Σκέφτηκαν λοιπόν οι Γερμανοί να ντυθούν με πολιτικά ρούχα και να επιτάξουν δυο ελληνικά αυτοκίνητα από τη Λειβαδιά, ώστε να παραπλανήσουν τους αντάρτες ότι κουβαλάνε μαζί τους προμήθειες από την πρωτεύουσα. Πίσω ακολουθούσε μια γερμανική φάλαγγα, σε μακρινή απόσταση όμως. Επειδή όμως τα νέα κυκλοφορούσαν από τους αντάρτες στους Γερμανούς και αντίστροφα,  έτσι έφτασε και η είδηση στα αυτιά των ανταρτών για την ενέδρα που τους ετοίμαζαν οι Γερμανοί. Μετά από αυτό, οι αντάρτες δεν κατέβηκαν από το βουνό.

»Το προηγούμενο βράδυ, τριάντα με τριανταπέντε αντάρτες διανυκτέρευσαν δίπλα στο πατρικό σπίτι μου, στο αρχοντικό του γιατρού Πετσάβα. Οι αντάρτες έφαγαν, ήπιαν, γλέντησαν και το ξημέρωμα, πληροφορημένοι ότι φτάνουν οι Γερμανοί στο Δίστομο, απομακρύνθηκαν από το χωριό. Στρατοπέδευσαν περίπου δύο χιλιόμετρα μακριά από το Δίστομο.

»Όταν έφτασαν πια τα γερμανικά αυτοκίνητα στον Καρακόλιθο και δε δέχτηκαν καμιά επίθεση, φυσικό ήταν να σκυλιάσουνε οι κατακτητές και να αρχίσουν να εκτελούν όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Συλλάβανε, μάλιστα, και δώδεκα Διστομίτες που δούλευαν στα χωράφια γιατί ήταν εποχή θερισμού. Στη συνέχεια, φτάσανε στο Δίστομο. ήταν περίπου δέκα το πρωί. Ξεχύθηκαν μέσα στο χωριό και άρχισαν αμέσως να λεηλατούν.

»Οι Γερμανοί ήταν πολύ αγριεμένοι. Φορούσαν όλοι στολές παραλλαγής, στη μέση είχαν μια φαρδιά ζώνη και από αυτήν κρέμονταν χειροβομβίδες. Κυκλοφορούσαν σε μικρές ομάδες των δύο-τριών ατόμων και κρατούσαν τους ομήρους που είχαν πιάσει προηγουμένως.

»Στις δύο μετά το μεσημέρι, οι Γερμανοί, πληροφορημένοι ότι οι αντάρτες ήταν έξω από το Δίστομο, άρχισαν να κινούνται ανατολικά του χωριού με κατεύθυνση τον Όσιο Λουκά και τον Ελικώνα. Όταν βγήκαν έξω από το χωριό τους επιτέθηκαν οι αντάρτες. Εκεί έγινε μια μάχη που κράτησε γύρω στις δύο ώρες. Ο δρόμος ήταν στενός και τα αυτοκίνητα των Γερμανών δεν μπορούσαν να υποχωρήσουν. Οι απώλειες και από τις δύο πλευρές ήταν μικρές, σύμφωνα με τους μάρτυρες που ήταν στα γύρω χωράφια και έβλεπαν.

»Ύστερα, επέστρεψαν οι Γερμανοί στο Δίστομο με βαριά τραυματισμένο τον ταγματάρχη τους, ο οποίος είχε σπουδάσει στην Ελλάδα, μιλούσε άριστα τα ελληνικά και ήταν παντρεμένος με Ελληνίδα. Ξεψύχησε μπροστά στο δημοτικό σχολείο του χωριού. Οι τελευταίες λέξεις που είπε στα ελληνικά και στα γερμανικά ήταν “Σκοτώστε τους όλους!”. Υπήρχαν πολλοί αυτόπτες μάρτυρες που άκουσαν τα λόγια αυτά, επειδή είχαν συγκεντρωθεί στο σχολείο για να μάθουν για την τύχη των δώδεκα αιχμαλώτων. Εκείνο που ξεχώρισαν στ γερμανικά ήταν η λέξη “Καπούτ!”. Μετά από τον θάνατο του ταγματάρχη έστησαν στον τοίχο του δημοτικού σχολείου τους δώδεκα αιχμαλώτους και τους εκτέλεσαν.

»Οι άνθρωποι άρχισαν να ουρλιάζουν και οι Γερμανοί έστρεψαν τα πολυβόλα εναντίον τους και πυροβολούσαν στο ψαχνό. Οι Διστομίτες έτρεχαν σαν πληγωμένα αγρίμια για να γλιτώσουν – όσοι πρόλαβαν. Οι άλλοι έμειναν σκοτωμένοι πάνω σε μάντρες, σε φράχτες και σε δέντρα σε μια απέλπιδα προσπάθεια να γλιτώσουν. Άλλοι κείτονταν στο δρόμο σε οποιαδήποτε στάση μπορείτε να φανταστείτε.

»Στη συνέχεια, οι Γερμανοί ξεχύθηκαν σε όλο το χωριό, βαδίζοντας από ανατολικά στα δυτικά. Σκότωναν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους – από ανθρώπους μέχρι ζώα. Δεν ξεχώριζαν τίποτα. Έσπαγαν πόρτες και έμπαιναν μέσα στα σπίτια. Μπήκαν στο σπίτι μιας ετοιμόγεννης, της άνοιξαν την κοιλιά και της έβγαλαν το έμβρυο, το ποδοπάτησαν και άφησαν τη γυναίκα να πεθάνει από αιμορραγία. Σκότωσαν και τη μαμή που είχε πάει να την ξεγεννήσει. Σε άλλα σπίτια σκότωσαν αγγελούδια που κοιμόντουσαν στην κούνια τους – ήτανε Σάββατο μεσημέρι και οι μανάδες τους τα είχαν πλύνει και τα είχαν βάλει να κοιμηθούνε. Τα έσφαξαν, τα ξεκοίλιασαν, τους τύλιξαν τα έντερα γύρω από το λαιμό. Μπήκαν στο σπίτι του παπά και τον σκότωσαν, μαζί με άλλους δεκαπέντε που υπήρχαν μέσα στο σπίτι. Η παπαδιά κρατούσε το κοριτσάκι της, δυο χρονών ήτανε, στην αγκαλιά της. Πέτυχαν οι σφαίρες το παιδί στο κεφάλι και τα μυαλά του σκορπίστηκαν στο πρόσωπο της παπαδιάς. Η παπαδιά ύστερα κατέβηκε στην αυλή και χόρευε. Μανάδες σώθηκαν επειδή το αίμα των σκοτωμένων παιδιών τους έκαναν τους Γερμανούς να πιστέψουν ότι ήταν και αυτές νεκρές. Κάπως έτσι ζήσαμε και όλοι εμείς μέσα σε εκείνο το μακελειό.

»Το πατρικό σπίτι μου ήταν στο κέντρο του χωριού, λίγο δεξιά πριν την πλατεία. Δίπλα από το σπίτι υπήρχε μια μικρή μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού για τις ανάγκες του χωριού και ένας αλευρόμυλος που τον είχε ο πατέρας μου με τα αδέλφια του. […] Μαζευτήκαμε σε μια γωνιά χωρίς να ξέρουμε τι γίνεται έξω. Έπεφταν πυκνοί πυροβολισμοί, αλλά ακούγονταν περίεργα, σαν να έρχονταν από τα έγκατα της γης. Δεν ήταν οι πυροβολισμοί μιας μάχης, ήταν βουβοί. Κάποτε αραίωσαν οι πυροβολισμοί αραίωσαν σιγά σιγά. Οι γυναίκες από το Κυριάκι άρχισαν να συζητάνε μεταξύ τους την πιθανότητα να φύγουν και να επιστρέψουν στο χωριό τους. Ξαφνικά, μια γυναίκα βγάζει μια κραυγή: “Καπνός!” Κοιτάξαμε από το παράθυρο της κουζίνας και είδαμε να περνούν πυκνά σύννεφα καπνού. “Φωτιά έβαλαν να μας κάψουν ζωντανούς”, είπε η γυναίκα. Ανοίξαμε την πόρτα να βγούμε έξω. Ο φόβος ήταν μεγάλος. Ακούστηκε τότε μια φωνή: “Έφυγαν!”. Ήταν μια φωνή που δεν είχε τίποτα το ανθρώπινο. Ήταν μια φωνή που απλώς ήθελε να ειδοποιήσει τους χωρικούς πως οι Γερμανοί είχαν φύγει. Η ώρα ήταν έξι το απόγευμα. Κανονικά θα έπρεπε να ήταν μέρα ακόμη. Ο ουρανός όμως είχε σκεπαστεί από κατάμαυρα σύννεφα και φαινόταν σαν να είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Οι Γερμανοί ίσως σκέφτηκαν πως επειδή το χωριό βρίσκεται ανάμεσα σε βουνά, η νύχτα έρχεται πιο γρήγορα. Γι’ αυτό έφυγαν αφήνοντας το μισό χωριό ανέπαφο. Εμείς ξεθαρρεμένοι από τη φωνή που ακούσαμε, βγήκαμε στον κεντρικό δρόμο. Είδαμε μια μικρή κίνηση. Ανθρώπους φοβισμένους, κρατώντας μικρά παιδιά από τα χέρια, άλλοι χτυπημένοι, μιλώντας ασυνάρτητα, άλλοι με κουβέρτες στην πλάτη… Μια βουή έβγαινε από το χωριό, σαν να ήταν μελίσσι. Και μια μυρωδιά αίματος…

»Αφού βγήκαμε στο χωριό, κάποια στιγμή ακούμε μια κραυγή: “Κουμπάρα μου, τον Χρήστο τον σκοτώσανε!”. Ο Χρήστος που σκοτώσανε ήταν ο αδελφός του πατέρα μου. Ο παππούς και η γιαγιά έτρεξαν αμέσως προς την κάτω πλατεία, σύμφωνα με την πληροφόρηση που τους έδωσε η κουμπάρα τους, πως εκεί ήταν σκοτωμένος ο θείος ο Χρήστος. Έφτασε και η γυναίκα του με ένα χρονιάρικο μωρό στην αγκαλιά της, το έδωσε στη μάνα μου, και έφυγαν όλοι προς τα κάτω κλαίγοντας, τραβώντας τα μαλλιά τους. “Πήγαινε και εσύ παιδί μου να δεις τι συμβαίνει”, μου λέει η μάνα μου. Έτρεξα στο κατόπι. Στο μνημείο του Αγνώστου βρισκόταν ετοιμοθάνατος ο θείος ο Χρήστος. Καθώς πήγαινα προς την κάτω πλατεία έβλεπα τα σπίτια να καίγονται. Πετάγονταν ψηλά κάρβουνα αναμμένα και πρόσεχα να μην πέσουν πάνω μου και με κάψουνε. Κάποια στιγμή σκόνταψα σε κάτι. Τρόμαξα. Έσκυψα και είδα τις φίλες μου που έπαιζα στη γειτονιά, ακόμα και το πρωινό εκείνης της μέρας. Η Μαρία και η Κατίνα Νικολάου… Δίπλα, οι γονείς τους. Ο Μιλτιάδης και η Κοντύλω, η γυναίκα του.»Έφτασα στο μνημείο. Ο θείος ήταν ακόμα ζωντανός. Βρήκα τη γυναίκα του να χτυπιέται και τον παππού και τη γιαγιά να ουρλιάζουν. Ο θείος είχε βγάλει το μαντίλι του και το είχε βάλει εκεί που ήταν η χαριστική βολή.»Για να μην πέσω πάλι πάνω στις σκοτωμένες φίλες μου, αποφάσισα να επιστρέψω στο σπίτι από τον κεντρικό δρόμο. Όλος ο δρόμος όμως ήταν γεμάτος πτώματα και αίματα. Δεν ήξερα πού να πατήσω. Έφτασα στο χώρο που ήταν μια αλωνιστική μηχανή – σε λίγες μέρες θα άρχιζε το αλώνισμα. Εκεί όλοι οι άνθρωποι ήταν σκοτωμένοι. Πιο πάνω είδα σκοτωμένους τη Γιαννούλα Νικολάου, τον άντρα της και την κόρη τους την Ασήμω, είκοσι χρονών κορίτσι. Αυτή η κοπέλα είχε μια χοντρή πλεξούδα στα μαλλιά, ένα φουστανάκι καρό, είχε λίγο ανασηκωμένο το πόδι της και από το στόμα της έβγαινε αφρός με αίμα. Φοβήθηκα πάρα πολύ…»Όταν έφτασα επιτέλους στην αυλή μας, μου λέει η μαμά μου: “Δεν πας να δεις τι κάνει και ο θείος ο Γιάννης;” Ήταν ο άλλος αδελφός του πατέρα μου. Πήρα ξανά έναν άλλον δρόμο. Βρέθηκα μπροστά σε δυο ανθρώπους πεσμένους χάμω. Ο ένας δεν είχε πρόσωπο. Εκεί που έπρεπε να ήταν το πρόσωπό του, υπήρχε μόνο μια λίμνη αίμα. Ο άλλος κουνούσε τα χέρια του. Τρόμαξα πάρα πολύ. Αργότερα, πίστευα πως αυτή η εικόνα ήταν δημιούργημα της φαντασίας μου. Από μαρτυρίες όμως διαπίστωσα πως όντως αυτός ο άνθρωπος ήταν ζωντανός και προσπαθούσε να μαζέψει τα εντόσθιά του γιατί τον είχαν ξεκοιλιάσει. Γύρισα πίσω τρελαμένη. Λέω στη μάνα μου πως δεν πρόκειται να το κουνήσω ρούπι από κοντά της γιατί το χωριό είναι γεμάτο νεκρούς. Εκείνη την ώρα έφτασε και μια πομπή, με τον θείο Χρήστο μέσα σε μια κουρελού, ζωντανός ακόμα. Φτάνοντας όμως στο πλακόστρωτο της αυλής του, πολύ κοντά στο δικό μας σπίτι, ξεψύχησε.»Τόσες οικογένειες χάθηκαν… Η οικογένεια Γεωργακού, απέναντι από το σπίτι μας… Ο πατέρας, ο Λουκάς Γεωργακός. Η μητέρα, η Βασιλκή Γεωργακού. Είκοσι χρόνων η θυγατέρα τους και δεκαεννιά ο Μήτσος. Οι μικρότερη κόρες, η Ευσταθία, δεκατεσσάρων χρόνων τότε, και η ακόμα μικρότερη, η Ουρανία. Τις μεγάλωσε η γειτονιά…»

(Πηγή: treno.gr)

Άντονι Μπουρντέν: Συγκλονισμένοι οι σεφ σε όλο τον κόσμο! «Αφήνει ένα κενό που δεν μπορεί να αντικατασταθεί»

Σοκ σε όλο τον κόσμο έχει προκαλέσει η είδηση του θανάτου του Άντονι Μπουρντέν! Ο γνωστός σεφ αυτοκτόνησε στο δωμάτιο του στο ξενοδοχείο όπου διέμενε στην Γαλλία συγκλονίζοντας όλο τον πλανήτη.Οι σεφ όλου του κόσμου αλλά και απλοί πολίτες – θαυμαστές, αποχαιρέτησαν τον «δάσκαλο» της γαστρονομίας Άντονι Μπουρντέν με μηνύματα στα social media!Jamie Oliver: «Αφήνει ένα μεγάλο κενό που δεν μπορεί να αντικατασταθεί».

Ανάμεσα σε όσους τον αποχαιρέτησαν και ο Jamie Oliver! «Πρέπει να πω πως είμαι σε απόλυτο σοκ από την είδηση ότι ο απίστευτος Άντονι Μπουρντέν! Πραγματικά «έσπασε» το κατεστημένο, προώθησε την συζήτηση για την μαγειρική και ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους συγγραφείς. Άφησε τους σεφ αλλά και τους θαυμαστές του σε όλο τον κόσμο με ένα τεράστιο «κουζινικό» κενό το οποίο απλά δεν μπορεί να αντικατασταθεί. Αναπαύσου εν ειρήνη σεφ. Οι σκέψεις και η αγάπη μου στην οικογένεια και τους στενούς του φίλους» έγραψε.

Εκδήλωση στην Άσκρη :Η ελληνική αμπελουργία στον διεθνή και εγχώριο ανταγωνισμό

Η ελληνική αμπελουργία στον διεθνή και εγχώριο ανταγωνισμό.Όπλα ανάδειξης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της Βοιωτικής παραγωγής κρασιού

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2018,ώρα 18:00

Σκοπιανό: «Ξεσηκωμός» στη Μακεδονία για τα συλλαλητήρια της 6ης Ιουνίου

Γεμίζουν τα πούλμαν, αισιοδοξούν οι διοργανωτές για τις παράλληλες συγκεντρώσεις σε 13 πόλεις της Μακεδονίας, καθώς και σε Λάρισα, Θήβα, Ιωάννινα – Δήμαρχοι και μητροπολίτες καλούν τον λαό στις πλατείες – Πώς σχεδιάζουν να απομονώσουν τα ακραία στοιχεία

Επί ποδός βρίσκονται το τελευταίο δεκαήμερο τα μέλη της Επιτροπής Αγώνα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Η πρωτοβουλία της Επιτροπής Αγώνα για διοργάνωση συγκεντρώσεων στις μεγαλύτερες πόλεις της Μακεδονίας έχει αγκαλιαστεί με ιδιαίτερη θέρμη από δημάρχους, μητροπολίτες και τοπικούς φορείς όλων των πόλεων. 

Οι αρχικοί φόβοι των διοργανωτών για χαμηλή προσέλευση λόγω του σύντομου χρονικού διαστήματος που μεσολαβεί μέχρι την 6η Ιουνίου ξεπεράστηκαν. Όπως γράφει σε εκτενές ρεπορτάζ το thestival.gr, απλοί πολίτες, εκπρόσωποι σωματείων, πολιτιστικοί σύλλογοι και επιμελητήρια έχουν μπει στη μάχη της διοργάνωσης και κινητοποιούν τα μέλη τους για την ερχόμενη Τετάρτη.

Δήμαρχοι και μητροπολίτες καλούν τον λαό να βγει στις πλατείες

Με ελάχιστες εξαιρέσεις (τοπικοί άρχοντες προσκείμενοι στον ΣΥΡΙΖΑ), οι δήμαρχοι όλων των μακεδονικών πόλεων στηρίζουν με πάθος τις συγκεντρώσεις για τη Μακεδονία. Είναι αυτοί άλλωστε που θα σηκώσουν το βάρος της διοργάνωσης των συγκεντρώσεων παρέχοντας τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό για την ομαλή διεξαγωγή τους. Αρκετά δημοτικά συμβούλια έχουν λάβει αποφάσεις για τη στήριξη των συγκεντρώσεων. Στο πλευρό της Επιτροπής Αγώνα βρίσκονται και οι μητροπολίτες της Μακεδονίας. Στον κυριακάτικο εκκλησιασμό θα αναγνωστούν εγκύκλιοι των Μητροπόλεων που θα καλούν τους πιστούς να γεμίσουν τις πλατείες των πόλεων το απόγευμα της 6ης Ιουνίου.

Ναυλώνονται λεωφορεία για τη μετακίνηση του κόσμου

Δεκάδες λεωφορεία έχουν ήδη ναυλωθεί από πόλεις και χωριά της Μακεδονίας, προκειμένου να μεταφέρουν τον κόσμο στα σημεία των συγκεντρώσεων. Ενορίες και πολιτιστικοί σύλλογοι εγγράφουν τα μέλη τους στις ημερήσιες εκδρομές που θα πραγματοποιηθούν την ερχόμενη Τετάρτη στις 13 πόλεις. Οι διοργανωτές εκτιμούν ότι το μεγαλύτερο μέρος των διαδηλωτών θα μετακινηθεί με ΙΧ.Το απόγευμα της Δευτέρας θα πραγματοποιηθεί σύσκεψη στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης για τον συντονισμό Αστυνομίας και διοργανωτών, προκειμένου να διευκολυνθούν όλοι όσοι μετακινηθούν την ημέρα των συγκεντρώσεων. Το συντονιστικό των χριστιανικών σωματείων της Θεσσαλονίκης αποφάσισε ότι ο κύριος όγκος των μελών του την επόμενη Τετάρτη θα βρεθεί στην παλιά Πέλλα, όπου και θα πραγματοποιηθεί η κεντρική συγκέντρωση για τη Μακεδονία. Τα μέλη του συντονιστικού έχουν ενημερώσει την Επιτροπή Αγώνα πως τα πρώτα λεωφορεία έχουν γεμίσει.Συγκεντρώσεις και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας

Οι συγκεντρώσεις της Επιτροπής Αγώνα σε 13 πόλεις της Μακεδονίας στάθηκαν αφορμή για τη διοργάνωση ανάλογων εκδηλώσεων σε τουλάχιστον ακόμη τρεις πόλεις. Ιδιώτες και φορείς διοργανώνουν τις δικές τους συγκεντρώσεις σε Λάρισα, Θήβα και Ιωάννινα.

«Η αγωνιστικότητα των Ελλήνων για το όνομα της Μακεδονίας είναι συγκινητική. Η Επιτροπή Αγώνα δεν έχει την αποκλειστικότητα στη διοργάνωση συγκεντρώσεων και συλλαλητηρίων. Εμείς διοργανώνουμε τις συγκεντρώσεις σε 13 πόλεις της Μακεδονίας θέλοντας να δείξουμε ότι οι Μακεδόνες βρίσκονται σε εγρήγορση. Εάν οι πολιτικοί μας επιμείνουν στην εκχώρηση του ονόματος και φέρουν την απόφαση αυτή προς ψήφιση στην ελληνική Βουλή τότε θα μας βρούνε μπροστά τους. Είχαμε πει και το ξαναλέμε: το τρίτο συλλαλητήριο, όποτε και αν γίνει θα είναι τσουνάμι» δήλωσε στο thestival.gr το μέλος της Επιτροπής Αγώνα, Όθωνας Ιακωβίδης.

Όχι σε ακραίους και κουκουλοφόρους

Τα μέλη της Επιτροπής Αγώνα φροντίζουν σε κάθε ανακοίνωσή τους να τονίζουν ότι στις 13 συγκεντρώσεις που θα πραγματοποιηθούν σε πόλεις της Μακεδονίας δεν υπάρχει χώρος για ακραία στοιχεία και συμπεριφορές. «Όπως εκδιώχθηκαν από το Συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και όπως απομονώθηκαν από το Συλλαλητήριο της Αθήνας έτσι θα περιθωριοποιηθούν και από τις συγκεντρώσεις των 13 πόλεων τα ακραία στοιχεία και οι ταραχοποιοί που θα θελήσουν να αμαυρώσουν τον λαϊκό ξεσηκωμό. Ζητούμε από την Αστυνομία να μας βοηθήσει στην περιφρούρηση των συγκεντρώσεων. Στους αγώνες για το ιερό όνομα της Μακεδονίας δεν θα έχουν θέση μπαχαλάκηδες και κουκουλοφόροι» δήλωσε στο thestival.gr το μέλος της Επιτροπής Αγώνα, Μιχάλης Πατσίκας.

Συνέντευξη Τύπου το μεσημέρι της Δευτέρας

Το μεσημέρι της Δευτέρας η Επιτροπή Αγώνα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας θα παραχωρήσει συνέντευξη τύπου προκειμένου να ενημερώσει τους δημοσιογράφους για την πορεία των προετοιμασιών για τις συγκεντρώσεις.

Πηγή:protothema.gr