Το φάρμακο εναντίον του καρκίνου βρέθηκε;

«Βρίσκομαι στην 24η ημέρα θεραπείας με DCA. Τον περισσότερο καιρόαισθάνομαι καλά αν και λίγο αδύναμος και κάποτε πέφτω σε λήθαργο. Πήγασήμερα για τις καθιερωμένες εξετάσεις με πολλές ελπίδες μιας και ο πόνοςαπό τον κυρίως όγκο μου εξαφανίστηκε τις τελευταίες μέρες. Ο όγκος είχεμειωθεί. Βέβαια έκανα χημειοθεραπείες τον Ιανουάριο, οπότε μπορεί ναοφείλεται σε αυτές. Δεν πιστεύω ότι το DCA είναι άχρηστο. Σίγουρα όμως δενείναι η μαγική σφαίρα που όλοι ελπίζαμε να αποδειχθεί. Ίσως να είναι τελικάένα καλό συμπλήρωμα σε μια ήδη υπάρχουσα θεραπεία με χημικά φάρμακακαι ακτινοβολία». Αυτή είναι μόνο μια από τις 500 περίπου εξιστορήσεις που μπορεί κανείς να βρει σε κάποιο από τα site που διακινούν ημιπαρανόμως την ουσία DCA που χρησιμοποιεί ο γιατρός Ευάγγελος Μιχελάκης στα πειράματα του εναντίον του καρκίνου. Οι περισσότεροι από τους ασθενείς που ανταλλάσσουν τις εμπειρίες τους σε αυτά παίρνουν την ουσία χωρίςεποπτεία γιατρού και φυσικά χωρίς να μετέχουν σε οποιαδήποτεσυστηματική κλινική δοκιμή. Αντίθετα κάνουν τα πειράματα μόνοι τους. Γιακάποιους από αυτούς τους ανθρώπους το DCA είναι η τελευταία ελπίδα επιβίωσης.Για τους επιστήμονες όμως είναι μια πολύεπικίνδυνη κατάσταση.«Στην αρχή τα site που έκαναν τη διακίνηση χρησιμοποιούσαν την δικαιολογία ότι το πουλούν σε κατοικίδια οπότε δεν υπόκειντο σε κρατικό έλεγχο. Έπειτα όμως μου έστελναν email όπου με ρωτούσαν τι δόσεις να δώσουν για σκυλιά 80 και 90 κιλών.

Προφανώς δεν επρόκειτο για σκυλιά» λέει ο καθηγητής Μιχελάκης από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. Η εκτίμηση του είναι ότι περισσότεροι από 200 ανθρώπους υποβάλλονται αυτή τη στιγμή σε αυτοθεραπεία. Το κάνουν όμως με τρόπο επιφανειακό, αναποτελεσματικό καιεπικίνδυνο.«Καταγράφουν μεν τις εμπειρίες τους στο internet καιαλληλοενημερώνονται αλλά αυτό δεν φτάνει. Δεν μπορεί έτσι κανείς νακαταλάβει κανείς αν κάνει καλό ή κακό το φάρμακο μας».
Η ιστορία ξεκινάει πριν από μερικά χρόνια, όταν ο γιατρός Ευάγγελος Μιχελάκης καρδιολόγος στην Αλμπέρτα του Καναδά παρατηρεί ότι η χορήγηση της ουσίας DCA σε ασθενείς που πάσχουν από πνευμονικήυπέρταση (μια σπάνια ασθένεια που έχει χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του καρκίνου) βοηθάει στην υποχώρηση της.«Το DCA είναι ένα απλό μόριο που αναστέλλει ένα ένζυμο των μιτοχονδρίων.Τα μιτοχόνδρια είναι οι μονάδες παραγωγής ενέργειας των κυττάρων μας.Καθορίζει αν θα μπουν υδατάνθρακες στο μιτοχόνδριο για να παραχθείενέργεια ή όχι. Όσο πιο πολλοί υδατάνθρακες μπαίνουν στα μιτοχόνδρια τόσο περισσότερο ενεργοποιούνται αυτά. Τα μιτοχόνδρια όμως ελέγχουν και τονκυτταρικό θάνατο. Όταν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να παράγουν όσηενέργεια χρειάζεται το κύτταρο, το οδηγούν στην αυτοκτονία για να μηνπροκληθεί βλάβη στο DNA των απογόνων τους».Μέχρι πρόσφατα οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι τα μιτοχόνδρια υφίστανται τιςσυνέπειες του καρκίνου μέσω των γενετικών βλαβών που αυτός επιφέρειούτως ή άλλως σε όλο το κύτταρο. Τελευταία όμως έχει αρχίσει νααναπτύσσεται μια νέα επιστημονική άποψη.«Πιστεύουμε ότι ο καρκίνος επιλέγει να καταστέλλει τα μιτοχόνδρια γιατί μεαυτό τον τρόπο αναστέλλει τον κυτταρικό θάνατο, ενώ ο ίδιος παράγειενέργεια με εναλλακτικές μεθόδους. Το DCA κατάφερε να επαναδιεγείρει ταμιτοχόνδρια και αυτά με τη σειρά τους να ενεργοποιήσουν τον κυτταρικόθάνατο. Έτσι σκοτώνονται τα κύτταρα που έχουν προσβληθεί απόκαρκίνο». Άλλες δυο τουλάχιστον έρευνες αποδεικνύουν ότι έχει βάση η θεωρία που λέειότι ο καρκίνος αιχμαλωτίζει τα μιτοχόνδρια των κυττάρων, δημιουργώνταςελπίδες για μια νέα αποτελεσματικότερη χημειοθεραπεία. Επιστημονικά αυτόείναι μια σπουδαία είδηση αφού ανατρέπει μια πεποίθηση που ίσχυε στηνεπιστήμη από το 1926.  Απέχει παρασάγγας, όμως από το να συνιστάαξιόπιστη θεραπεία.
«Πολλά υποψήφια φάρμακα είναι θαυμάσια όταν δοκιμάζονται σεποντίκια. Όταν πάμε σε κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους όμωςαπορρίπτουμε ως και το 95% αυτών» λέει ο Ευάγγελος Μιχελάκης.
Το DCA είναι ένα κανονικόχημιοθεραπευτικό φάρμακο με άγνωστες όμως ακόμα παρενέργειες.
Όπως συμβαίνει με πολλά αντικαρκινικά σκευάσματα, το DCA ενδέχεται ναπροκαλεί περιφερική νευροπάθεια (μουδιάσματα, παραισθήσεις και βλάβεςστην ισορροπία), ιδιαίτερα όταν ένας ασθενής ήδη πάσχει από κάποια βλάβη τέτοιου τύπου. Ακόμα χειρότερα, ο συνδυασμός με άλλα φάρμακα, μπορεί νακάνει την παρενέργεια αυτή απρόβλεπτη. Μόλις τώρα ξεκινάνε οι κλινικές έρευνες σε καρκινοπαθείς, όπου οι γιατροί θα ελέγξουν πως λειτουργεί το φάρμακο στον ανθρώπινο οργανισμό.
«Έτσι όπως λειτουργούμε σαν κοινωνία έχουμε μάθει και πρέπει νασκεφτόμαστε τους πολλούς και όχι τους λίγους. Αν αρχίσεις και δίνεις τοφάρμακο αυτό σε λίγους χωρίς μάλιστα να το κάνεις στα πλαίσια μιας καλά δομημένης κλινικής έρευνας, ούτε θετικά ούτε αρνητικάαποτελέσματα μπορείς να πάρεις. Με ρωτάνε συχνά τι έχουν να χάσουν,όσοι προσπαθούν να αυτοθεραπευθούν. Πολλά είναι η απάντηση.Συχνά συναντάμε περιπτώσεις όπου ο γιατρός προβλέπει έξι μήνες ζωής και ο άρρωστος ζει τρία και πέντε χρόνια. Αν αυτό το φάρμακο έχεισοβαρές παρενέργειες – κάτι που δεν γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή, τότε μπορεί να ζήσεις λιγότερο και με πολλά προβλήματα».
Ο Μιχελάκης δημοσίευσε την επιστημονική του εργασία στις 17 Ιανουαρίου2007. Αμέσως έδειξαν ενδιαφέρον και αναπαρήγαγαν την είδηση ο economist, το περιοδικό Newsweek και το περιοδικό New Scientist. Λίγες μέρες μετά ο Μιχελάκης έδωσε συνέντευξη στο CNN. Αυτό ώθησε τοενδιαφέρον των ασθενών αλλά και των επιτήδειων που προσπαθούν να τοεμπορευθούν.
έχει κι άλλα......