Αργύρης Σφουντούρης: Το σύμβολο της σφαγής του Διστόμου

Η φωτογραφία του μικρού Αργύρη υπήρξε για δεκαετίες σύμβολο της σφαγής του Διστόμου τον Ιούνιο του 1944. Σχεδόν 71 χρόνια μετά, η φωτογραφία αυτή κυριάρχησε στα πλάνα σατιρικής εκπομπής σε κανάλι της γερμανικής κρατικής τηλεόρασης. Στην «ελληνική ταβέρνα» που είχε στηθεί στο στούντιο ο ίδιος ο Αργύρης Σφουντούρης 
κέρασε ένα ποτήρι ούζο τον «εκπρόσωπο της τρόικας» - ρόλο που είχε αναλάβει ένας εκ των συντελεστών της εκπομπής.

«Ονομάζομαι Αργύρης Σφουντούρης. Είμαι το αγόρι στη φωτογραφία. Στις 10 Ιουνίου 1944 οι Ες Ες δολοφόνησαν ολόκληρη την οικογένειά μου». 
Με αυτά τα λόγια ο 75χρονος σήμερα Αργύρης απάντησε στον έκπληκτο… τροϊκανό. Στη σφαγή από τα γερμανικά κατοχικά στρατεύματα των 218 Διστομιτών, ο κ. Σφουντούρης σε ηλικία μόλις 4 ετών έχασε τους γονείς του και άλλα 30 συγγενικά του πρόσωπα. Μαζί με τις τρεις αδερφές του που επέζησαν βρέθηκε στο Ζάννειο Ορφανοτροφείο. Το 1949 στο ορφανοτροφείο εμφανίστηκε μια αποστολή του Ερυθρού Σταυρού που διάλεγε ορφανά παιδιά, μεταξύ των οποίων και ο μικρός Αργύρης, για να σταλούν στην Ελβετία, στο παιδικό χωριό Πεσταλότσι του Τρόγκεν. Εκεί πήγε σχολείο, σπούδασε μαθηματικά, πυρηνική φυσική και αστροφυσική και στη συνέχεια δίδαξε σε μεγάλα ελβετικά κολέγια. Ποτέ, όμως, δεν ξέχασε το Δίστομο. Οπως χαρακτηριστικά δηλώνει , «το Δίστομο είναι η ιδιαίτερη πατρίδα μου, η οικογένειά μου».

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ. Εδώ και 20 χρόνια ξεκίνησε έναν μεγάλο αγώνα, διεκδικώντας δικαίωση από τις γερμανικές Αρχές για το ολοκαύτωμα στο Δίστομο. Οι πόρτες, όμως, ήταν κλειστές. «Διαπίστωσα ότι η Γερμανία δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι όσα έγιναν τότε ήταν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Το 2003 το Ανώτατο Γερμανικό Δικαστήριο ουσιαστικά μάς δικαίωσε ως προς την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας για το Δίστομο», τονίζει. Η συμμετοχή του, εξάλλου, στην εκπομπή του γερμανικού καναλιού είχε ακριβώς αυτόν τον στόχο: «Να ξυπνήσει ιστορικά ο γερμανικός λαός. Η εκπομπή ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να μάθουν όλοι τι πραγματικά έγινε, ιδίως τώρα που έχουν την περιέργεια. Το κοινό με το που άκουσε την ιστορία μου χειροκροτούσε σαν να χάρηκε που κάποιος βγήκε ζωντανός από αυτή τη σφαγή», δηλώνει. Ο Αργύρης Σφουντούρης, μάλιστα, σε ηλικία 40 ετών αισθάνθηκε την ανάγκη να συμπαρασταθεί σε ανθρώπους «που αντιμετώπιζαν τα ίδια προβλήματα με αυτά που είχα σε μικρή ηλικία. Νεπάλ, Ινδονησία, Σομαλία έγιναν σπίτι μου».

tanea.gr